François Wyngaerden

Hallo! Mijn naam is François Wyngaerden. Ik ben socioloog en doctoreer in de volksgezondheid. Ik werk al 17 jaar op het gebied van geestelijke gezondheid, als projectcoördinator en als onderzoeker. Ik ontdekte deze sector bij toeval, door mijn eerste baan bij het Centre de Référence en Santé Mentale (Crésam), dat destijds ‘Ligue Wallonne pour la Santé Mentale’ heette. Het is nadien, door mijn werk bij Psytoyens, de Franstalige federatie van patiëntenverenigingen geestelijke gezondheid, dat ik meer leerde over de kwesties die samenhangen met de organisatie van de geestelijke gezondheidszorg. Het belang van patiëntenparticipatie, zorg in de leefomgeving, herstel en het netwerk rond de cliënt werden pas heel concreet voor mij toen ik in contact kwam met cliënten zelf.

Ik doe sinds 2011 onderzoek op het gebied van volksgezondheid aan het ‘Institut de Recherche Santé et Société de l'Université catholique de Louvain’ (onderzoeksintituut van de Franstalige katholieke universiteit in Louvain-la-Neuve). Ik geef ook een cursus aan de Faculteit van Volksgezondheid over herstel en sociale integratie. Ik was vooral geïnteresseerd in het ondersteuningsnetwerk van cliënten en hoe de mensen uit dit netwerk (professionals of niet) met de cliënt en met elkaar omgaan. De vraag die mij bezighoudt is die van het subtiele evenwicht tussen een voldoende samenhangend netwerk om de cliënt de nodige veiligheid te bieden en een netwerk dat voldoende afstand houdt om de cliënt de ruimte te geven om zijn eigen netwerk te organiseren. In dit kader ontwikkelde ik vanuit de tools uit de systeemtheorie een tool voor het beschrijven van het cliëntennetwerk, die ook door veldwerkers wordt gebruikt: het sociogram (of netwerkkaart).

Als projectcoördinator werkte ik voor het Overlegplatform Geestelijke Gezondheid, voor het 107-Project in het oosten van Brussel en nu werk ik voor Epsylon en voor Rézone, respectievelijk een COCOF gezondheidsnetwerk en Psy 107-projectantenne in het zuidoosten van Brussel. Wat mij motiveert in dit soort werk is de mogelijkheid om een samenwerkingskader te bieden aan de actoren in het veld, zodat ze samen het aanbod van zorg en ondersteuning in de geestelijke gezondheid kunnen verbeteren. Met een institutioneel systeem dat zo complex als het onze, kan een organisatiemodel nooit van bovenaf worden opgelegd. Het enige wat we moeten doen, is samenwerkingsmodaliteiten ontwikkelen op basis van de ervaring van verzorgers, cliënten en naasten. Dat is waar ik hoop mij steentje te kunnen bijdragen.