Op het moment van dit schrijven zijn er 475.619 woningen in Brussel.

Iets meer dan 39.000 huishoudens zijn gehuisvest in sociale woningen (8%). Er zijn echter nog steeds iets meer dan 41.000 aanvragen voor sociale huisvesting in behandeling. Om aan deze vraag te voldoen moet het aanbod dan ook worden verdubbeld. Bij de sociale verhuurkantoren **(SVK’s) bestaat het aanbod uit iets meer dan 4.800 woningen. Als je de gemeenten en OCMW’s meerekent, beheren SVK’s nog een extra 8.000 woningen.

Uit de laatste telling van La Strada (2018) blijkt dat 4.187 mensen dakloos zijn, van wie 51% op straat of in een noodopvangcentrum woont.

Ten slotte vertelt het rapport van het observatiecentrum van de huurprijzen van de Brusselse Gewestelijke Huisvestingsmaatschappij (BGHM) van 2017 ons dat de gemiddelde huurprijs voor een studio € 500 bedraagt en voor een appartement met één slaapkamer € 610.

Gezien deze cijfers is het gemakkelijk te begrijpen dat de huivestingscrisis steeds meer toeneemt. Het vinden van een degelijke en betaalbare woning is een onmogelijke taak wanneer je moet rondkomen met een leefloon. Als je daarenboven ook nog eens een psychiatrische kwetsbaarheid hebt, is de kans groot dat je het slachtoffer wordt van discriminatie: de meeste eigenaars zijn bang voor een inkomen van het OCMW, de mutualiteit of zelfs de FOD handicap, maken zich zorgen wanneer er sprake is van een bewindvoerder of weigeren de huurgarantie van een OCMW ...

Hoe kan men aan deze verschillende uitdagingen het hoofd bieden?